茫冬
img img 茫冬 img 正文 四十九
48
正文 五十二 img
正文 五十三 img
正文 五十四 img
正文 五十五 img
正文 五十六 img
正文 五十七 img
正文 五十八 img
正文 五十九 img
正文 六十 img
正文 六十一 img
正文 六十二 img
正文 六十三 img
正文 六十四 img
正文 六十四 img
正文 六十五 img
正文 六十六 img
正文 六十七 img
正文 六十八 img
正文 六十九 img
正文 七十 img
正文 七十一 img
正文 七十二 img
正文 七十三 img
正文 七十四 img
正文 七十五 img
正文 七十六 img
正文 七十七 img
正文 七十八 img
正文 七十九 img
正文 八十 img
正文 八十一 img
正文 八十二 img
正文 八十三 img
正文 八十四 img
正文 八十五 img
正文 八十六 img
正文 八十七 img
正文 八十八 img
正文 八十九 img
正文 九十 img
正文 九十一 img
正文 九十二 img
正文 九十三 img
正文 九十四 img
正文 九十五 img
正文 九十六 img
正文 九十七 img
正文 九十八 img
正文 九十九 img
正文 一百 img
img
  /  2
img

正文 四十九

珍惜在身邊的親人,尤其是給過自己關懷的長輩,不要讓‘樹欲靜而風不止,子欲養而親不在’的悲劇一再重複。

雪冬一個人在街道上走著,終究她是沒有地方可去,猶如初來的時候一般這個城市在她而言真的是連一個落腳的地方都沒有!心裡有一點冰涼的感覺,繼續向前不斷的行走腳下仍舊感覺不到一點暖意只有一片冰涼,整個身體就好像要融入這個冰冷的夜。

天很冷,雪很冰,身體很涼,但就是那樣一直朝前漫無目的的走著,任由自己的雙腳把自己帶到任何地方。雪片依舊在揮灑了繁華之後從身體的四周落下,一片冰涼刺骨不真實的美!

看著眼前的樓道口雪冬想放聲的哭喊。因為這個樓道深深的訴說著自己的孤獨,宣告著自己除了回來無處可去。可最後還是什麼也沒做,背靠著牆壁滑坐在地上,低低的聲音悄悄的哭泣

            
            

COPYRIGHT(©) 2022